توانائي تصميم گيریDecision making         

 اين توانائي به فرد کمک مي کند تا به نحو موثرتري در مورد مسائل زندگي تصميم گيري نمايد. اگر نوجوانان و جوانان بتوانند فعالانه در مورد اعمالشان تصميم گيري کنند، جوانب انتخاب ها را بررسي و پيامد هر انتخاب را ارزيابي نمايند از بهداشت روان بهتري برخوردار خواهند بود.

روشهای مختلفی برای تصميم گيری وجود دارد ازقبيل:

-      تصميم گيري منطقی ( فرد تمام اطلاعات را بررسی می کند وباتوجه به هدفش بهترين را برمی گزيند).

-      تصميم گيري احساسی (فردبيشترين اعتبار را برای احساسش قائل است).

-      تصميم گيري تکانه ای (اولين امکان به سرعت انتخاب می شود).

-      تصميم گيري اجتنابی وغيرفعال (فرد لزوم تصميم گيری را نفی می کند يا با تاخيرانداختن آن عملاً فرصت آن راازدست می دهد).

تصميم گير ی منطقی، مراحلی به شرح زير دارد:

1- مواجه شدن باتصميم: ممکن است محرکهای محيطی يا درونی، انگيزه يا نياز به تصميم گيری را برانگيزانند مثلاً مشاهده موفقيتها ياثمربخشی شغلی يکی از نزديکان، ما را درانتخاب آن حرفه بعنوان شغل آتی ترغيب کند. گاه نيز تصميم گيری هايمان پاسخی به نيازها يا علايق درونی می باشد و يا تلفيقی از اين دو. مهم اين است که با باز بودن، نسبت به اين اطلاعات درونی وبيرونی امکان تصميم گيری رادرمواقع مقتضی به خودبدهيم.

2-  ايجادفرصت تصميم گيری باخلق حق انتخابهامتعدد وکسب اطلاعات درباره هرکدام .

3-  ارزيابی حق انتخاب ها برای اخذ بهترين تصميم:  دراينجا بايد پيامد وتاثير هرانتخاب را بر روی خود وديگران بسنجيم. درمورد ديگران بهترين راه پرسش صريح ازخودشان است نه استناد به حدس وگمانه زنی های خودمان، چراکه درغير اينصورت بجای نظر ديگران، نقطه نظرات خود را درنظر گرفته ايم. ارزيابی پيامدهای مربوط به خود ابعادگسترده ای دارد از قبيل: هم خوانی با اهداف وارزشهای شخصی، هزينه زمانی، ذهنی و فيزيکی، پاداش حاصله و تاييد بيرونی.

4-  ايجاد تعهد برای تحقق تصميم:   تصميم هايی را بياد داريم که هيچگاه برای عملی شدنشان تلاش نکرديم. غالباً تصميم هاي دشوار با چنين سرنوشتی روبرو می شوند. اما با مرورمزايای حاصل از انجام تصميم، يافتن و رفع علل تعلل، تعيين پاداشهای کوتاه مدت وميان مدت برای تصميم هايی که دير به نتيجه مطلوب نهايی می رسند، می توان انگيزه لازم را برای عملی کردن  آن فراهم آورد.

5- طراحی چگونگی اجرای تصميم:  باتعيين اهداف فرعی، جدول زمانی، مشخص کردن کارهايی که بايد انجام پذيرد، پيش بينی موانع ومشکلات احتمالی و تعيين منابع حمايتی ميسر می شود.

6-  اجراي تصميم: در اين مرحله ممكن است موانعي اجرا را با مشكل مواجه كند كه شناسايي و رفع هركدام در پيشبرد تصميم كمك كننده است.  برخي از اين موانع عبارتند از: دودلي ها و تعارض هاي پس از تصميم گيري همچون عدم اطلاعات يا اعتماد به نفس كافي، ترس از پذيرش مسئوليت تصميم،  احساس نا اميد ي و ناتواني، ‌واقع بينانه نبودن تصميم، عدم توجه به شرايط زماني مناسب براي اجرا، بي توجهي به بازخوردها از محيط و اطرافيان، عدم انعطاف پذيري.

7- ارزيابي نتايج حاصله و مقايسه آنها با نتايج مفروض ابتداي تصميم گيري:  اين مرحله به ويژه در تصميم گيري هاي آتي ميتواند ارزشمند و راهگشا باشد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: